17 d’octubre 2011

amor desde l'úter - el meu segon embaràs


No reconozco otra patria diferente del amor,
magnífico país construido con la mano diestra de mi pensamiento,
razón suficiente para permanecer en esta vida un poco más
y conocer,
con mis propios ojos, tu rostro sereno que aún no respira.
Adquiere conciencia, razón
sabes que estoy aquí
ahora yo pienso por los dos.
Has de llegar y matarme hija mía, es tu deber,
tu conciencia y la mia son la misma cosa
un ente maravilloso que ni se crea ni se destruye,
sólo se transforma.
Nada de lo que te digan será cierto,
todo lo que te diga será cierto;
nada de lo que me digan será cierto,
todo lo que me digas será cierto.
Seremos la verdad de nuestro amor,
toda certeza será previamente construida por nosotros dos
y nada permitiremos que exista más allá de esta patria
por la que daremos la vida
y la muerte.
Adquiere razón, piensa, mátame lentamente.
En la muerte está mi permanencia.
A través de ti respiro, existo,
pienso;
nos envuelve ese maravilloso país llamado amor
en el que yo soy el rey regente
cuyo poder tu has de asaltar.
Adquiere fuerza, vida mía.

Útero, 7 poemas de amor - Alberto Vázquez
* fotografia presa el 9 d'agost, amb 5 setmanes d'embaràs i una panxa que va començar aparèixer de sobte

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada